نقد و بررسی آلبوم دیگه مشکی نمی پوشم رضا صادقی

ترانه سرا: یاحا کاشانی l ملودی: انوشیروان تقوی l تنظیم کننده: کوشان حداد

طبق روال مرسوم آلبوم‌های اخیر، مجددا قطعه‌ای در سبک ترنس در ابتدای کار می‌شنویم. قطعه با نوای حزن آلودِ «نی» آغاز می‌شود. با این اورتور کوتاه خواننده می‌خواند: «چراغا رو خاموش کن… » در پس زمینه، Saw Bass هم خواننده را همراهی می‌کند. صدای آرپژ الکترونیکی نیز در ادامه اضافه می‌شود. پس از خواندن چهار پارهٔ اول با جملهٔ: «باید ازت جدا شم» و ملودی کوتاه بوزوکی به ترجیع‌بند می‌رسیم: «فکر نبودن تو، دنیامو می‌سوزونه… »

ریتم شکل کامل خود را پیدا کرده است و خوب هم Groove شده است. اجرای ریتم به‌همراه باس و آرپژ‌ها صدای دلچسبی را تحویل گوش‌های شنونده می‌دهد. اما نکته‌ای که توجه من را جلب کرد احساس شادی بود که از قطعه گرفتم. شاید هم احساس من این بوده اما وجود ساز بوزوکی و ریتم تند همراه ملودی شبه ترکیه‌ای، احساس غمی را منتقل نمی‌کند. البته تنظیم‌کننده تلاش کرده با حضور ساز «نی» کمی تلخی و اندوه را به قطعه تزریق کند ولی ساز نی در باغِِ این قطعه نبود.

یادگاری

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کنندگان: رضا صادقی و معین راهبر

ملودی زیبای ویلون سلو با همراهی گیتار و پیانو الکتریک جملهٔ اول اورتور را می‌‌نوازند. حالا نوبت مجموع ویلون‌هاست که جمله را به زیبایی ادامه دهند لغزش‌های ویلن‌ها روی نت‌ها (گلیساندو) احساس عاشقانه خوبی به شنونده می‌دهد. گیتار هم چند کلمهٔ ویلون‌ها را همراهی می‌کند تا اورتور به پایان نزدیک شود.

خواننده می‌خواند: «توی چشمات می‌شه گم شد…» ریتم با صدای بم و پیانو الکتریک خواننده را همراهی می‌کنند. گیتار نیز با متانت با خواننده گفتگو می‌کند. در چهارپارهٔ انتهایی با یک پاساژ استرینگ وارد قسمت دوم قطعه می‌شویم: «شعر و شرم و شوق شرجی…» که بسیار زیبا هم واج‌آرایی شده است. حالا دیگر ریتم خوب می‌چرخد. گیتار هم در جایگاه خود جا افتاده است. خواننده همراه یک پاساژ استرینگ ترجیع‌بند را می‌خواند: «تو وجودت مهربونه…» که تنظیم‌کنندگان دینامیک خوبی را در این قسمت بوجود آورده‌اند. البته این دینامیک در ملودی نیز کاملا شاخص است. ویلون‌ها نیز پر شور‌تر از قبل به قطعه شعور می‌بخشند. مجددا با همین ملودی قسمت دوم ترجیع‌بند اجرا می‌شود: «نفسی که بند جونه…» بعد از ترجیع بند مجددا با هوشمندی قطعه فرود می‌آید: «تو وجودت مهربونه.. »

پاساژ تکنیکی از ساکسیفون و در ادامه ملودی زیبایی که همراه ریتم و ارکستر می‌شنویم قطعه را پیش می‌برند و ویلون‌ها نیز بده بستان مناسبی در تقسیم ملودی با ساکسیفون دارند.

بعد از ملودی زیبا خواننده مجددا می‌خواند: «ریه هام پر شده از تو… بی‌تو هر لحظه عذابه…» در این قسمت با قلهٔ دراماتیک مواجه می‌شویم. در جملهٔ دوم ملودی خواننده می‌خواند: «بغض معصوم و نجیبت، منو قانع کرد کمت شم…» روی کلمه قانع شم… آکسان‌های بسیار گل درشتی را می‌شنویم که همراه آن گیتار الکتریک نیز وارد قطعه می‌شود.

بنظر من از تنظیمی به این خوبی بعید بود که در کنترل این آکسان‌ها سهل انگاری کنند. چون همهٔ ضربه‌ها با یک قدرت نواخته می‌شوند. بهتر بود «کرشندو» اعمال می‌شد یا الگوی دینامیکی دیگری. قطعه فرود آمده و آکورد‌های استرینگ با تک جمله‌های شیرین گیتار، ملودی را به ساکسیفون تحویل می‌دهند تا پایان بخش قسمت ملودی باشد. بلافاصله ترجیع بند را مجددا با‌‌ همان ترکیب قبلی می‌شنویم.

بی‌دلیل نبود که ابتدا اسم آلبوم را یادگاری گذاشته بودند. این قطعه از قطعات زیبای این آلبوم بود.

سرت سلامت

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: معین راهبر

صدای آکورد‌ها و شکل اجرایی آن‌ها در‌‌ همان ابتدا ما را به یاد تنظیم‌های سیروان خسروی می‌اندازد. ملودی با صدای Lead در جملهٔ دوم همراهی می‌شود. اورتور بیشتر فضاست تا ملودی.

خواننده می‌خواند: «می‌گی خسته‌ت کردم، می‌گی می‌خوای دور شی…» در پس زمینه ریتم بندری با باس ضدضرب خواننده را همراهی می‌کنند. خواننده جملهٔ دوم را می‌خواند: «می‌گی بیزار شدی…» پس از اتمام این قسمت به ترجیع بند می‌رسیم: «سرت سلامت گل من، گوشه‌ای از دل من…» ریتم شکل تکاملی خود را پیدا می‌کند. تنظیم، خوش صداست. آرپجیاتور اره‌ای نیز به ترجیع بند شور بیشتری می‌دهد. مجددا به ملودی ابتدا باز می‌گردیم که با ریتم کامل اجرا می‌شود. دوباره از اینجا به بعد قطعه تکرار می‌شود ولی ترانه مطالب جدیدتری را ارائه می‌کند.

در این قطعه هم احساس می‌شود که اجرای زنده‌اش به محتوای ترانه اولویت داشته که این چنین تنظیم شده است!

خرابم نکن

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: رضا صادقی

نوای دل انگیز پیانو با همراهی گیتار ترکیب زیبایی ایجاد کرده‌اند. جملهٔ اول که نواخته می‌شود ویلون‌ها برای نواختن جمله دوم وارد می‌شوند و شکل واضحتری از ملودی را بگوش می‌رسانند. بعد از این اورتور زیبا خواننده می‌خواند: «خرابم نکن، عذابم نده…» کماکان پیانو و گیتار همراهی می‌کنند. ویلون‌ها هم مسوولیت بیشتر را در قطعه به‌عهده گرفته‌اند. همه چیز خوب پیش می‌رود. شکل اوج گرفتن قطعه هم کاملا منطقی است. در ادامه آکوردئون با زیبایی ملودی ابتدایی را با روایت خود می‌نوازد. ویلون‌ها هم نجیبانه بستری زیبا را برای ملودی اصلی ایجاد کرده‌اند. بعد از این قسمت به اوج آهنگ می‌رسیم: «نذار دق کنم خسته شم بشکنم… ببین چشممو، عاشقت، این منم!» ملودی وکال هم زیباست. البته این قطعه زیبایی خود را مدیون ویلون‌های هوشمندانهٔ پیام طونی است. این قسمت مجددا تکرار می‌شود. جنس ریتم در اینجا خوب نیست. اما آکسان ملودی هم در قسمت: «چی شد خوب من اینقده…….. بد شدی..» جزو نکات خوب این قطعه بود.

دیگه مشکی نمی‌پوشم

ترانه سرایان: فرشته ملک محمود و مرجان زنگنه l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: مهران خالصی

قطعه با آرپجیاتور تعلیقی آغاز می‌شود که مشخص است آکوردهای ملودی قسمت بعدی است. ملودی ناقصی از گیتار را می‌شنویم که مجددا روی همین جمله نواخته می‌شود. در ادامه ویلون‌ها ملودی اصلی می‌نوازند. ملودی ساده ولی گویاست. ریتم هم خاص است نه الگوی ترنس دارد و هاوس. ولی همینکه خودش هست خوب است.

خواننده شروع به خواندن می‌کند: «یه عمری آرزوم این بود»… Hi hat و Pad و باس در پس زمینه خواننده را همراهی می‌کنند. در ادامه Kick و Guitar Wah به همراهی‌های خواننده اضافه می‌شوند. سپس خواننده ترجیع‌بند را می‌خواند: «نرنجی از دلم بانو… یه وقتایی اگه سردم..» در این قسمت حرکت آرپجیاتور کمی پرکار‌تر شنیده می‌شود ولی عناصر دیگری لازم بود. چرا که کمی احساس می‌شود اثرگذاری لازم را ندارد. البته ویلون‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند اما عنصری از جنس ریتم و یا موتیف‌های ریتمیک بیشتری لازم بود.

مجددا اورتور زیبای قطعه را می‌شنویم که از فرط زیبایی، باقی جاهای قطعه را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. سپس قلهٔ دراماتیک قطعه را می‌شنویم که خواننده به زیبایی می‌خواند: «ندارم ناله و آهی.. شراب غم نمی‌نوشم…» ریتم خوب پیش می‌رود. ویلون‌ها هم جاهای خالی را بخوبی پر کرده‌اند. در ادامه قطعه فرود می‌آید: «بگو… که باورت می‌شه… چقدر ساده دوست دارم…» ملودی ویلون زیر صدای خواننده هم حس تعلیق خوبی دارد. در ادامه ریتم هم به قطعه اضافه می‌شود. و خواننده با جمله ی: «دیگه مشکی نمی‌پوشم» به قطعه پایان می‌بخشد.

دلیل بودن

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کنندگان: رضاصادقی و معین راهبر

قطعه با تک جملهٔ گیتار الکتریک کار خود را آغاز می‌کند. خیلی زود ملودی را ساکسیفون می‌نوازد. تمی ترکیه‌ای و تقریبا تکراری. خواننده می‌خواند: «دلیل بودنم اینه…» ریتم کماکان از حالت اولیه خود خارج نشده و همانطور می‌نوازد بطوریکه من در بار اول متوجه ترجیع بند نشدم! مجددا ملودی ساکسیفون ابتدایی را می‌شنویم و سپس خواننده می‌خواند: «می‌خوای باور کنی یا نه… می‌خوام باور کنم هستی…» در این قسمت تنها گیتار الکتریک در زیر آکورد می‌نوازد تنها نکتهٔ این قطعه ایستادن خواننده روی نت محسوس گام بود که حس انتظار را ایجاد می‌کرد تا ترجیع بند را بشنویم ولی به لحاظ دینامیکی اتفاقی در ترجیع بند نمی‌افتد.

شیر خسته

ترانه سرا: رضاصادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کنندگان: رضا صادقی و معین راهبر

اورتوری کوتاه که بصورت ترمولو نواخته می‌شود را می‌شنویم. بلافاصله خواننده می‌خواند: «هرکی فهمید که بریدی.. می‌خواد از تنت ببره…» در پس زمینه باس و آرپژ خواننده را همراهی می‌کنند. در جملهٔ بعد صدایی سینوسی نیز آکورد‌های را پشتیبانی می‌کند. در بخش دوم خواننده ترجیع بند را می‌خواند: «دیگه تسلیم می‌شی وقتی توی گلهٔ شغالا..». ریتم وارد می‌شود و قطعه بهتر می‌چرخد. در ادامهٔ خواننده ساز تار ملودی کوتاهی را می‌نوازد. سپس Kick قطع می‌شود و خواننده مجددا می‌خواند: «وقتی قیمت شهامت کمتر از قیمت نونه…» آکومپانیمنت این کار متناسب است اما چیزی در کل قطعه کم است. در قسمت انتهای فاصله سوم خواننده هم کمی تاثیر روی کار گذاشت اما کافی نبود. بنظر من ترانهٔ این کار لیاقت توجه بیشتری داشت.

دروغ گفت

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: معین راهبر

پیانو و کلارینت و استرینگ اورتور پائیزی این قطعه را می‌نوازند. خواننده می‌خواند: «بهم گفت که دوسم داره..». حالا دیگر فقط پیانوست که با خواننده همدردی می‌کند. بعد از جملهٔ اول کلارینت و استرینگ مجدا خواننده را تنها نمی‌گذارند. خواننده ترجیع بند را می‌خواند: «دروغ گفت… دروغ گفت…» ریتم هم به قطعه اضافه می‌شود. صدای Snare اصلا انتخاب خوبی نبود. پس از ترجیع بند پیانو ملودی را می‌نوازد که ریتم و کلاینت هم او را همراهی می‌کنند تا انجائیکه خواننده می‌خواند: «می‌گفتش من هواشم، تموم قصه هاشم…» در این قسمت خواننده شکل بهتری از خواندن را ارائه می‌دهد. در تکرار ملودیک این قسمت دوباره آکسان‌گذاری داریم روی قسمتی که می‌خواند: «می‌گفت تنها نمی‌شم…» که مجددا‌‌ همان اشکال را دارد و آکسان‌ها دینامیک یکسانی دارند و حسی مصنوعی ایجاد می‌کنند. مجددا ترجیع بند را می‌شنویم. در ادامه گیتار الکتریک بشکل زیبای ملودی را می‌نوازد که بنظر من در این قسمت لزوم ایجاد آکسان بیشتر حس می‌شد. در قسمت بعدی خواننده می‌خواند: «بهم می‌گفت که زندگیشم و با من عجینه…» قطعه در اینجا فرود آمده و پیانو و ریتم و استرینگ خواننده را همراهی می‌کنند. بلافاصله بعد از خواندن این قسمت نقطهٔ اوج قطعه را می‌خواند: «می‌گفت طاقت می‌اره بچگی‌هامو بدی هام…» در این قسمت هم نیاز بود که قطعه کمی متنوع‌تر باشد. شاید بهتر بود گیتار الکتریک در جواب‌های خواننده نقش ایفاء می‌کرد. چرا که فقط گیتار الکتریک را در یک قسمت بشکل ملودی شنیدیم و بخاطر ایجاد وحدت می‌توانست حضور پررنگ‌تری در قطعه داشته باشد. در انت‌ها هم ترجیع بند با نتی دیسونانس (نامطبوع) اجرا می‌شود و در ادامه گروه کر هم خواننده را همراهی می‌کنند.

یکی از اشکالات این قطعه به نظر من مدت زمان زیاد آن است که از زیاد بودن متن ترانه تاثیر می‌گیرد. این قطعه قابلیت این را داشت که در حد یک قطعه پاپ کلاسیک مثل کارهای Gary Moore و Lara Fabian تنظیم شود و تاثیر بهتری بر مخاطب بگذارد.

جان دل (بندر عباسی)

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: معین راهبر

قطعه با صدایی بم از پیانو آغاز می‌شود که در ادامه سازهای کوبه‌ای ریتم بندری را می‌نوازند. در‌‌ همان ابتدا حضور پیانو تعجب بر انگیز است. در ادامه هم وقتی به قطعه گوش می‌دهیم متوجه می‌شویم که پیانو قطعه را پائین اورده است. می‌شد یک صدای الکترونیک از خانوادهٔ صداهای اره‌ای بجای پیانو اجرا می‌شد که شکل مدرن تری به کار می‌داد.

از رضا صادقی انتظار می‌رود که اینطور قطعاتش را با سازهای زنده اجرا کند که حس و حال واقعی‌تری به شنونده منتقل شود. چون هرکسی با تعدادی سمپل می‌تواند چنین کیفیتی را ارائه دهد.

زبون آسمون

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کنندگان: رضاصادقی و معین راهبر

گیتار سیم فلزی و پیانو آغازگر این قطعه هستند که شروعی زیبا دارد و در ادامه گیتار الکتریک نیز ملودی اورتور را می‌نوازد. سپس پیانو ملودی را پیش می‌برد و استرینگ و باس نیز تا پایان اورتور پیانو را همراهی می‌کنند. خواننده می‌خواند: «چشمای آسمونیتو، توی آسمون دیدم…» در پس زمینه پیانو الکترونیک است که آکورد‌ها را در خلوت می‌نوازد.

در قسمت بعدی خواننده می‌خواند: «نفرت از رسیدن به مقصد و ندیدنت…» ریتم هم به قطعه اضافه می‌شود. اینجا پیانو نقش بهتری ایفا می‌کند و با تغییرات کروماتیکی که دارد احساس هوشمندانه‌تری را منتقل می‌کند. در ادامه مجددا گیتار الکتریک ملودی زیبایی را می‌نوازد که در پایان این قسمت با یک پاساژ زیبا مدولاسیون شک گرفته و‌‌ همان ملودی این بار با گیتار Distortion نواخته می‌شود. در ادامه به فراز قطعه می‌رسیم که خواننده می‌خواند: «حس نزدیک شدن به دست بی‌رحم زمین…» اینجا تنظیم‌کننده هوشمندانه رفتار کرده و نقش گیتار الکتریک را در قطعه ادامه می‌دهد و ترکیب صدای خواننده و گیتار الکتریک حس خوبی به شنونده منتقل می‌کند. بلافاصله قطعه فرود می‌آید: «صدو بیست و بهونه کردن و چه بی‌خبر..». اینجا مثل ابتدای قطعه پیانو الکترونیک و استرینگ خواننده را همراهی می‌کنند. در انت‌ها نیز ملودی ابتدایی پیانو را می‌شنویم و قطعه به پایان می‌رسد. بنظر من این قطعه هم جزو قطعات خوب این آلبوم بود.

حق با تو بود

ترانه سرا: مرجان زنگنه l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: رضا صادقی

پاساژ تیمباله آغازگر قطعه‌ای است که از‌‌ همان ابتدا الگوی اسپانیایی خود را مشخص می‌کند. ملودی را ساکسیفون می‌نوازد و گیتار و ریتم و استرینگ هم در پس زمینه شنیده می‌شوند. بعد از اورتور خواننده می‌خواند: حق با تو بود.. یه جا باید تموم شه.. آکورد‌های گیتار و ریتم حس خوبی به شنونده منتقل می‌کند. در بار دوم استرینگ نیز به قطعه اضافه می‌شود. بلافاصله و بدون نقطه گذاریِ خاصی به ترجیع بند می‌رسیم که خواننده می‌خواند: یکی بود و یکی نبود، باشه برو بود و نبود… که فقط به لحاظ ملودی کمی بالا‌تر از قسمت‌های قبل است ولی در تنظیم اتفاقی خاصی نمی‌افتد. در ادامه گیتار ملودی زیبایی را می‌نوازد و که خواننده هم همراه آن با هجای: «دا» بصورت اونیسون با گیتار می‌خواند که بنظر من بهتر بود فاصله سوم گیتار را می‌خواند. در قسمت بعدی خواننده می‌خواند: حق با توئه، روزای دیگه یه رنگ نیست… در این قسمت در جاهای خالی بصورت کر متن ترانه را تکرار می‌کند که کار زیبایی از آب در آمده است. البته بازهم بنظر من «مونوتن» بودن این ملودی‌ها کمی حالت ابتدایی به کار می‌دهد وبهتر است در اینطور کار‌ها از فواصل استفاده شود.

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: رضا صادقی l تنظیم کننده: معین راهبر

قطعه با ملودی چکشی و آکوردهای ضدضرب اره‌ای شروع می‌شود. پس از اورتور کوتاه خواننده شروع به خواندن می‌کند: «می‌خواستی که خرابت شم..» حالا دیگر Kick و Bass Zip هم خواننده را همراهی می‌کنند. در جواب خواننده صدای آرپجیاتور‌ها هم دلنشین است. در قسمت بعد هم Hihat به همراهی‌ها اضافه می‌شود. تا اینجای کار با ملودی زیبایی مواجه هستیم. در ادامه با یک پاساژ کم رمق خواننده ترجیع بند را می‌خواند: «دلم گفت که نمی‌دونی نمی‌خونی نگاهم رو…. »

نکته‌ای در تنظیم هست که باعث می‌شود کار حجم لازم را نداشته باشد و آن انتخاب Kick و بخصوص Snare است که بشدت کم رمق هستند وگرنه بقیهٔ عناصر خوب در هم پیچیده‌اند. در ادامهٔ ترجیع بند هم با با Quantize کردن هجای آخر صدای خواننده حالت مدرن و خوبی به قطعه داده می‌شود. سپس ملودی جدیدی را می‌شنویم که این بار با عناصر کامل شدهٔ ریتم در حال شنیده شدن است. ملودی را Synth Lead می‌نوازد. بعد از ملودی خواننده می‌خواند: «تو که ساده فراموش می‌کنی رویای دیروزم…» بعد از خواندن این قسمت ابتکار جالبی را می‌شنویم. قبل از ترجیع بند کاملا موسیقی سکوت می‌شود و خواننده در سکوت و با فاصلهٔ سوم خود می‌خواند: دلم گفت… و در ادامه آکورد گیتار آکوستیک هم به قطعه اضافه می‌شود. در انتهای ترجیع بند که خواننده می‌خواند: تو رو نشناختم‌ای رسم بد آئینی… روی کلمهٔ آئینی تحریر نابجا و طولانی را می‌شنویم که کمی ابتدایی بنظر می‌رسد. در کل در این قطعه ایده‌ها خوب بودند اما پرداخت ضعیف بودند.

ترانه سرا: رضا صادقی l ملودی: الهام از موزیک شرقی l تنظیم کنندگان: رضا صادقی و معین راهبر

صدای پیانو و کرشندو‌های استرینگ آغازگر قسمت ابتدایی قطعه هستند. سپس ملودی کاملتری از استرینگ می‌شنویم تا به خواننده برسیم: دارم از دستای عشقت… یه جورایی‌‌ رها می‌شم… ملودی هوشمندانه نوشته شده است. البته ظاهرا مرجع قدیمی تری هم دارد. افت و خیز خوبی در ملودی وجود دارد. مثل این قسمت که خواننده می‌خواند: «اگه شاه بازی، عشقه، تو دیگه مات و من کیشم…» و می‌خوام حرف بزنم روراست و این حرفا رو می‌فهمی… روی کلمه‌های عشقه و روراست… تنوع خوبی در کار می‌شنویم. رضا صادقی هم حس ملودی را بخوبی دریافت کرده و ترانهٔ متناسبی را برای این ملودی نوشته است. در ادامه ویلون سولو تمی کاملا ترکیه‌ای را می‌نوازد که آکسان‌های خوبی هم در جملهٔ دوم ملودی ویلون در تنظیم وجود دارد. مجددا خواننده می‌خواند: می‌دونم سخت جون می‌دم…. در این قسمت که قلهٔ دراماتیک قطعه است ولی تنظیم کم کار‌تر از قسمتهای قبل است. در ادامه ترجیع بند اجرا می‌شود و در قسمت نتیجه گیری هم متوجه می‌شویم که: تو خوب و من بد عالم… از این حس تو خوشحالم…. بعد از این قسمت سکوت داریم و خواننده با خنده‌ای کنایه آمیز از ادامهٔ حرف‌هایش گویی صرفنظر می‌کند و وظیفهٔ نتیجه گیری قطعه را به استرینگ می‌سپارد.

چراغارو خاموش کن

ترانه سرا: یاحا کاشانی l ملودی: انوشیروان تقوی l تنظیم کننده: انوشیروان تقوی

قطعه با فضایی تعلیقی از ارپجیاتور سینوسی آغاز می‌شود که خیلی زود خواننده تکلیف شنونده را روشن می‌کند: «چراغا رو خاموش کن… » صدای Pad و Snare mid نیز در پس زمینه شنیده می‌شوند. بعد از اجرای این قسمت با یک پاساژ پر حجم به ترجیع بند می‌رسیم: «فکر نبودن تو… دنیامو می‌سوزونه…» در این قطعه ریتم کمی حالت لنگ دارد و خواننده هم در قسمت «بگو که بر می‌گردی» فقط نت‌های را با صدای خود اجرا کرده و مشخص است که بسختی این قسمت را خوانده است.

بعد از این قسمت ملودی را می‌شنویم که ترکیبی از صدای اره‌ای و سینوسی است و در بارِ دوم هم با ریتمِ کامل شده همین ملودی را می‌شنویم… مجددا قطعه فرود می‌آید خواننده می‌خواند: «از شرم اشکای من… رفتی چرا یه گوشه… »

ریتم و باس هم خواننده را همراهی می‌کنند. در انتهای این قسمت ملودی جدید را خواننده می‌خواند: «اگه دلت هنوزم… باهام یه کم رفیقه…» تنظیم در این قسمت چیز خاصی برای ارائه ندارد. علی الخصوص اینکه در همین قسمت صدای خواننده خیلی مطمئن شنیده نمی‌شود و این اشکالی است که به ناظر ضبط که معمولا‌‌ همان تنظیم‌کننده است برمی‌گردد.

در ادامه ترجیع بند را می‌شنویم و در قسمت ملودی هم صدای تار زخمه‌های شیرینی را می‌نوازد که کاش در ابتدای کار هم می‌توانستیم ته مزه‌ای از تار را بشنویم که هم به وحدت در تنظیم کمک می‌کرد.

–  اینکه در این آلبوم ۱۴ قطعه وجود دارد اتفاق خوبی است و شاید فلسفهٔ اعتقادی نیز در پس این موضوع باشد. البته بنظر من سخاوتمندی رضا صادقی را هم به نوعی نشان می‌دهد که قطعات تقریبا دو آلبوم را در یک آلبوم به طرفدارانش تقدیم کرده است. اما همهٔ این محاسن را که بجای خود خیلی هم خوب هستند را کنار بگذاریم بهتر بود این آلبوم با‌‌ همان ۷-۸ قطعه منتشر می‌شد که وسواس بیشتری در بالابردن کیفیت کار داده می‌شد. بعضی قطعات ترانهٔ خوبی داشت ولی ملودی و تنظیمش به اندازهٔ ترانه نبود. بعضی قطعات هم صرفا جهت استفاده در کنسرت‌ها در آلبوم حضور داشتند.

–  احساس من اینست که حالا که او خودش را و کاراکترش را در موسیقی جا انداخته است، می‌بایست به فکر پله‌های بالاتری در موسیقی باشد.

–  احساس می‌شود تلاش زیادی صورت می‌گیرد برای تولید قطعه‌ای که بتواند جای قطعهٔ «وایسا دنیا» را بگیرد. که البته بنظر من نقطهٔ قوت این آهنگ، زاویهٔ دیدی است که ترانهٔ زیبای «وایسا دنیا» از آن منظر توسط خود او سروده شده است. قطعهٔ «چراغا رو خاموش کن» با دو ورژن هم نتوانست جای «وایسا دنیا» را بگیرد. البته ترانهٔ «شیر خسته» پتانسیل این قضیه را داشت که ملودی و تنظیم حق مطلب را نتوانسته بود بجا بیاورد.

–  قطعات: «یادگاری»، «زبون آسموني و «دروغ گفت» (با اغماض) قطعات خوب این آلبوم بودند. بقیهٔ قطعات هر کدام حسن‌هایی داشتند ولی یکدستی و وحدتی که در این قطعات بود را نداشتند.

موسیقی ما