خیابان ولیعصر که در آغاز به نام خیابان پهلوی نامگذاری شد، طولانی‌ترین خیابان شهر تهران و خاورمیانه است که در سال‌های اول حکومت رضا شاه ساخته شد. طول آن ۱۸٫۶ کیلومتر است که از میدان راه‌آهن تهران شروع و به میدان تجریش در منطقهٔ شمیرانات ختم می‌شود.
این خیابان دارای پیاده‌رو، جوی بزرگ آب و حدود یازده هزار چنار در دو طرف خود است. خیابان ولیعصر از مراکز سنتی خرید تهران است و پارک‌های بزرگ ملت و ساعی در حاشیه این خیابان قرار دارند.
میدان حسن آباد از ابنیه دوره پهلوی اول است. تا قبل از طرح توسعه تهران چهارراهی کوچک بود.
منطقه حسن آباد که ناحیه شمال غرب آن روزهای طهران به شمار می آمد یکی از بزرگترین باغهای شهر بود. این باغ متعلق به میرزا یوسف آشتیانی بود که استخر بزرگ آن محل کنونی سفارت ایتالیاست.
مستوفی الممالک قبل از گسترش یافتن طهران و خراب شدن حصار شاه طهماسبی آن به سال 1286ق بیشتر زمینهای بیرون حصار تا بهجت آباد و از آنجا تا یوسف آباد ونک و اوین را خریداری کرد. پس از بزرگ شدن طهران باغ بزرگی ایجاد کرد و آن را به نام پسرش حسن، حسن آباد نامگذاری کرد. این وجه تسمیه حسن آباد است.
پس از تخریب حصار ناصری در حوالی محل دروازه قزوین ، بلدیه تهران عصر پهلوی اول میدانی بنا نهاد که نام « میدان قزوین » به خود گرفت .تهران در دو محل دو دروازه قزوین داشته است . یکی دروازه عتیق قزوین که در حصار صفوی و در میدان شاهپور (وحدت اسلا می ) قرار داشت و دیگری همین دروازه که در حصار ناصری واقع بود.
میدان توپخانه، میدان سپه یا میدان امام خمینی نام میدانی تاریخی واقع در مرکز تهران است. این میدان در سال ۱۲۸۴ شمسی به دستور امیر کبیر احداث و ساختمان‌های اطراف آن بارها تخریب و نوسازی شده‌اند.
میدان توپخانه از گذشته‌های دور مرکز حمل و نقل و ترافیک شهر تهران و همچنین محل تجمعات اعتراضی و اعدام برخی از محکومان معروف بوده‌است. این میدان در حال حاضر نوعی مرکزیت اداری و تجاری دارد.
