دماوند با جمعیتی در حدود 100 هزار نفر از شمال با استان مازندران، از شرق با شهرستان فیروزکوه، از جنوب با سمنان و از غرب با لواسانات و تهران همسایه بوده و از دو بخش مرکزی و رودهن تشکیل شده است.
شهر دماوند یکی از کهن ترین شهرهای اسطوره‌ای و جزو نخستین شهرها در تاریخ روایی ایران است که کیومرث نخستین انسان روی زمین (به عقیده ایرانیان باستان) آن را بنیان نهاد.
این شهرستان به لحاظ قرار گرفتن در میان مازندران و فلات مرکزی و اهمیت آن از نظر سوق‌الجیشی در طول تاریخ همواره دروازه مازندران به سرزمین ری محسوب می‌شده است.
همین قدمت و موقعیت شهرستان دماوند سبب شد تا شهر دماوند و اطراف متصل به آن در زمره نخستین میراث تاریخی باشد که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ثبت بافت قدیمی شهر دماوند در سال 1310 شمسی به شماره 56 بوده است.
آثار ارزشمند تاریخی و فرهنگی دماوند متعددند که برخی از مهمترین آنها عبارتند از: مسجد جامع دماوند، حمام تاریخی محله درویش، امامزاده عبدالله، امامزاده شمس الدین محمد(ع)، برج شیخ شبلی، بازار نواب، خانه تاریخی دماوند، دریاچه تار، قلعه رستم روستای سیدآباد، قلعه باستانی خسروان، قلعه کوه گنجی دماوند، حمام تاریخی روستای نوده، قلعه و حمام تاریخی روستای خرم دره، حمام تاریخی روستای چنارغرب، قلعه قاجاری روستای کوهان، حمام تاریخی علی جمال کیلان، خانه تاریخی روستای ورونه و…
تاکنون 77 اثر تاریخی شهرستان دماوند در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
علاوه بر خصلت‌های اساطیری و تاریخی یاد شده، اگر یک بار در اوقات فراغت آخر هفته خود سفری به این شهرستان زیبا داشته باشید، آن وقت خواهید دید که هوای پاک و لطیف این شهر با وجود باغ‌هایی با شاخه‌های درهم تنیده و پرمیوه و سایه‌های به هم پیوسته درختان، دل کندن از این شهر را چقدر سخت می‌کند.
همچنین وجود ییلاقات سرسبز و خوش آب و هوا، دره‌های زیبا و دلفریب، کوه‌های سرسفید سبز دامن، دشت‌های غرق گل در میان کوه‌ها و وجود چشمه‌های گوارای آب معدنی و نهرهای روان، همه و همه سبب شده تا دماوند که در گوشه‌ای دنج قرار گرفته به سرزمینی رویایی برای گردشگران تبدیل شود.
