سایه ها

چرا خود را به ارزانی

حراج و بی بها کردید

چرا خود را به آسانی

ز بارانها جدا کردید

چرا خود را ز خود ، اینگونه بی رحمانه و بی بار

سوا کردید

تمام حرف من با سایه ها این است

برای اینکه خوش باشید و لبخندی به لب باشد

نباید دست بر دامان عصیان شد

نباید قاتل نمناکی ذرات باران شد

نباید از برای گرمی و مستی

ز خود خواهی برای دیگران چون آتشی بی رحم و سوزان شد

تمام حرف من این است

که هیهات بر شما ای سایه های مست و سرگردان

که خود را ، ذره های روشن احساس خود را ، اصل خود را

داده اید از کف برای لحظه ای شادی

و افسوس از کسانی که گرفتی راحت و آسان

تمام لحظه هاشان را به یک بازی

شماها که دم از مردی زدید هیهات

که نام و عصمت مردانگی را داده اید، ای سایه ها بر باد

تمام حرف من این است

شماها میزنید فریاد

که ما اینیم و ما آنیم

و پرچم دار عشقی پاک ، غم انگیز و پریشانیم

شما را بر خدا ، دیگر بس این رنگ و بس این نیرنگ

شما امروز با لیلا و فردا دست در لیلی

شماها دست در فرهاد و فردا شوق بی میلی

بس است دیگر ، بس است دیگر

بس است ای سایه های پست بازیگر