به گزارش تسنیم، در پایان مراسم قرعه‌کشی بازی‌های جام جهانی 2014 و مشخص شدن چهره گروه‌‌های 8 گانه جام جهانی، تمامی سرمربیان 32 تیم حاضر در این رقابت‌ها روی صحنه رفتند تا صحنه‌ای به یاد ماندنی از حضورشان در برزیل را ثبت کنند.
در این عکس عکس یادگاری، کارلوس کی‌روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران در ردیف دوم میان 2 مربی آلمانی، یواخیم لو سرمربی تیم ملی آلمان و هموطن او در تیم ملی آمریکا، یورگن کلینزمن ایستاده است.
تیم ملی ایران در مرحله گروهی جام جهانی 2014، در گروه F با تیم‌های آرژانتین، نیجریه و بوسنی و هرزگوین همگروه شده است.
.
.
.
برای دیدن عکس و بیوگرافی کارلوس کی روش به ادامه مطلب مراجعه کنید.
این مربی ۵۷ ساله در نامپولا موزامبیک دیده به جهان گشود. سال‌های نخست زندگی خود را در همان شهر گذراند و سپس وارد دنیای فوتبال شد. کوئیروش بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸ در تیم فروواریو نامپولا به عنوان دروازه‌بان انجام وظیفه کرد و از اوایل دهه ۹۰ به طور جدی به مربیگری پرداخت.
وی در سال‌های ۱۹۹۰ الی ۱۹۹۱ هدایت تیم ملی زیر ۲۰ ساله‌های پرتغال را در اختیار داشت. کوئیروش در این مدت توانست نسل طلایی فوتبال پرتغال را کشف کند. بازیکنانی مانند لوئیس فیگو، روی کاستا، فرناندو کوتو، خوائو پینتو، خورخه کاستا و ویتور بایا. این شش بازیکن در تیم ملی بزرگسالان پرتغال دارای بیشترین تعداد بازی‌های ملی در سال های بعد شدند.
کوئیروش سپس به مدت دو سال سرمربی تیم بزرگسالان کشورش شد.
در سال ۱۹۹۴ نیز وی به تیم اسپورتینگ رفت و به مدت دو سال مسئول فنی آن بود.
در سال ۱۹۹۶ گزینه مربیگری تیم ایران، اولین تجربه خارج از کشور را همراه با تیم آمریکایی مترواستارز را سپری کرد اما دیری نپایید که به راهی خاور دور شد تا سرمربی تیم گرامپوس ژاپن شود.
کوئیروش پس از این دو تیم خارجی، در سال ۱۹۹۹ سرمربی تیم ملی امارات شد ولی هدایت این تیم را در هیچ مسابقه‌ای برعهده نداشت. وی در سال ۲۰۰۰ الی ۲۰۰۲ مسئولیت هدایت تیم ملی آفریقای‌جنوبی را قبول کرد.
پس از تجربه‌اندوزی خارج از کشور، در سال ۲۰۰۲ سرآلکس فرگوسن، سرمربی اسکاتلندی منچستریونایتد از کوئیروش دعوت به عمل آورد تا به عنوان دستیار با وی نزد شیاطین سرخ همکاری کند.
سپس در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ مسئولیت هدایت کهکشانی‌های رئال‌مادرید را پذیرفت اما پس از عدم موفقیت در این تیم در سال ۲۰۰۴ باردیگر به منچستر بازگشت و به مدت ۴ سال دیگر دستیار فرگوسن شد تا اینکه در سال ۲۰۰۸ باردیگر هدایت تیم کشورش را برعهده گرفت و آن را در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای‌جنوبی هدایت کرد.
کوئیروش تاکنون در نقش مربی صاحب چنین افتخاراتی شده است:
نایب قهرمانی زیر ۱۷ ساله های اروپا ۱۹۸۸
نایب قهرمانی زیر ۱۹ ساله های اروپا ۱۹۸۸
قهرمانی زیر ۱۷ ساله های اروپا ۱۹۸۹
مقام سوم زیر ۱۷ ساله های جهان ۱۹۸۹
قهرمانی جوانان جهان ۱۹۹۰
نایب قهرمانی زیر ۱۹ ساله های اروپا ۱۹۹۰
قهرمانی جوانان جهان ۱۹۹۱
جام حذفی پرتغال در فصل ۱۹۹۴/۱۹۹۵
سوپر کاپ اسپانیا ۲۰۰۳/۲۰۰۴
عملکرد مربیگری وی در تیم‌های باشگاهی:
تیم ملی پرتغال(دوره اول) : ۲۳ بازی شامل ۱۰ برد، ۸ تساوی ، ۵ باخت – درصد پیروزی: ۴۳
تیم اسپورتینگ: ۵۸ بازی شامل ۴۱ برد، ۹ تساوی و ۸ باخت – درصد پیروزی: ۷۰
مترو استارز: ۳۲ بازی شامل ۱۵ برد، بدون تساوی و ۱۷ باخت – درصد پیروزی: ۴۶
آفریقای جنوبی:۲۰ بازی شامل ۹ برد، ۷ تساوی و ۴ باخت – درصد پیروزی: ۴۵
رئال‌مادرید: ۶۰ بازی شامل ۳۵ برد، ۱۱ تساوی و ۱۴ باخت – درصد پیروزی: ۵۸
پرتغال(دوره دوم) : ۲۶ بازی شامل ۱۵ برد، ۸ تساوی ۳ باخت – درصد پیروزی: ۵۷
Born in Nampula, Mozambique (former Portuguese Overseas Province of Mozambique), to Portuguese parents, Queiroz had a poor professional career as a football player, playing in Mozambique before turning to management. He moved to Portugal following Portugal’s Carnation Revolution on 25 April 1974, and Mozambique’s declaration of independence in 1975.[3] He coached the Portuguese under-20 side to two Football World Youth Championship wins, in the 1989 and 1991 tournaments. As head coach of the Portuguese under-20 youth team, at that time, there were several members of “Golden Generation” of Portuguese football, such as Luís Figo, Rui Costa, Fernando Couto, João Pinto, Jorge Costa and Vítor Baía, who went on to become the six most-capped players ever for the senior Portugal national football team.
Early senior career
In 1984, Queiroz was appointed as assistant manager of Estoril-Praia. After that, Queiroz was appointed senior national coach in 1991. Following a record of 14 wins in 31 matches,[4] Queiroz failed to qualify Portugal for Euro 92 (losing the qualifying spot to Holland) and for the 1994 World Cup (knocked out by Italy and Switzerland). After coaching his last national team game (a 1–0 defeat in Italy that sealed the elimination of Portugal) Queiroz left somewhat acrimoniously, declaring “there is a need to sweep away the dirt in the Portuguese football Federation”. He then went on to manage the Portuguese SuperLiga team Sporting in 1994, in a controversial replacement of Bobby Robson at the helm of a team which then topped the league.
In spite of very impressive performances by many players of Sporting, such as Luís Figo, Krasimir Balakov, Stan Valckx, Capucho, Paulo Sousa, Pacheco, Jorge Cadete, Queiroz lost the League Title in a famous 6–3 defeat at home to rivals Benfica. In this match, although João Pinto ran the game against Queiroz’s side with a formidable performance (scoring a hat trick), most analysts[who?] considered Queiroz’s half-time replacement of Paulo Torres, a left-back, for António Pacheco, an attacking midfielder (with the score at 3–23), as a very poor tactical move that completely unbalanced the team and led to the final scoreline. Although he stayed on for the 1994–95 and 1995–96 seasons, the lack of results (his only piece of silverware being a Portuguese Cup in 1995) despite heavy investment led to the board losing patience with Queiroz. He was finally fired in 1996.
He subsequently coached NY/NJ MetroStars in the United States and Japanese team Nagoya Grampus Eight. In between, he found time to author the “Q-Report” detailing plans to professionalise the development of football players in the United States. Queiroz returned to coaching national teams in 1999, when he took the job as coach of the United Arab Emirates, before becoming coach of South Africa in 2000. Under Queiroz, South Africa qualified for the 2002 FIFA World Cup, but Queiroz resigned before the finals after falling out with the South African Football Association.
Queiroz became a coach at English club Manchester United in June 2002. He began his work at the start of the 2002–03 season, working alongside Alex Ferguson, who had gone without an assistant manager since the departure of Steve McClaren in the summer of 2001.
